Met een grote Spaanse vertegenwoordiging in de acts die tijdens dit belangrijke internationale evenement worden georganiseerd en een opmerkelijke publieke deelname, worden deze week verschillende conferenties en debatworkshops met verschillende benaderingen gehouden in Mexico-Stad, om het door Marokko voorgestelde autonomieplan te analyseren en te evalueren, wiens doel het is een einde te maken aan dit ongelukkige geschil dat op het punt staat een halve eeuw te duren.
In de eerste werktafels werd de autonome oplossing voor de Sahara besproken vanuit een interdisciplinair perspectief met verschillende thema’s zoals “Zelfbeschikking door een systeem van regionale autonomie”, “De cultuur van vrede in de omgevingen van ‘autonomie’ of “De rol van autonomie voor duurzame ontwikkeling”. Deze evenementen omvatten de deelname van een werkgroep met deskundige sprekers over de verschillende onderwerpen van Marokko en zijn zuidelijke provincies, Spanje, evenals uit verschillende Latijns-Amerikaanse landen
Na dit eerste blok conferenties werd het thema mensenrechten terzijde geschoven met de rondetafelgesprekken getiteld “De Marokkaanse ervaring van overgangsjustitie” en “Mensenrechten in de Tindouf-kampen: een blik op een onzichtbare situatie”.
Van Spaanse zijde nam Ignacio Ortiz, vice-voorzitter van het Saharawi Canarische Forum deel, die niet alleen de recente verandering van standpunt van de Spaanse regering over deze kwestie verwelkomde en de autonomie-oplossing voor de regio steunde, hij noemde ook de noodzaak om door te gaan op het pad van genoemde autonomie in het kader van de duurzame ontwikkeling van de Sahara, zijn economisch potentieel en dus de welvaartsopties die open zouden staan voor de bevolking die slecht leeft in Tindouf in het geval van een hypothetische terugkeer en gezinshereniging op het grondgebied . Aan de andere kant maakte hij in zijn toespraak op de conferentie over mensenrechten in de Tindouf-kampen een chronologische reis vanaf 1975, door de studie van verschillende gevallen, van dit verschrikkelijke en onzichtbare probleem dat al tientallen jaren aanhoudt in de Algerijnse kampen.
Evenzo benadrukte Pedro I. Altamirano, voorzitter van de Tariq Ibn Ziad Organisatie voor Spaans-Marokkaanse Samenwerking in zijn toespraak dat de autonome oplossing niet alleen is om een oplossing te zoeken voor een diepgeworteld probleem als dit, maar om recht te doen en de rechten op zelfbeschikking van de inheemse stammen van de zuidelijke provincies te respecteren, in duidelijke zinspeling op het handvest van inheemse rechten in onafhankelijke landen van de IAO en de VN met betrekking tot inheemse gebruiken. Voor Altamirano zijn de Marokkaanse Sahrawi’s duidelijk al eeuwenlang zelfbepaald door de B’aya of eden van trouw aan de sultans en koningen van Marokko.
Ten slotte besprak Rafael Guerrero, Spaanse politicoloog en journalist, de context van het probleem van dekolonisatie, met reflecties op het succes van het autonome model in Spanje als middel voor coëxistentie en ontwikkeling in perspectief vergeleken met het geval van de Sahara
Andere deelnemende organisaties waren het International Network for Peace and Sustainable Development, het Common Memory Centre for Democracy and Peace, de Green Justice Foundation of het Centre for Strategic Reflection and Defense of Democracy in El Aaiun. De cyclus van conferenties eindigt met het laatste evenement onder de titel “Beheer van natuurlijke hulpbronnen en projecten voor hernieuwbare energie in de Westelijke Sahara: de impact op de lokale bevolking”.
Merk ten slotte op dat dit World Social Forum wordt gehouden onder de slogan “Een andere wereld is mogelijk” en bedoeld is om de balans op te maken van de resultaten en uitdagingen rond globalisering en de gevolgen ervan, naast ontmoetingen met maatschappelijke organisaties die actief zijn in verschillende delen van de wereld en welke thema’s ze aannemen, aangezien het wordt beschouwd als het belangrijkste wereldwijde forum dat NGO’s en sociale bewegingen samenbrengt als een open, meervoudige, diverse, niet-gouvernementele en niet-partijgebonden ruimte, om debat, denken en bouwen aan te moedigen. Dit alles door de beoordeling van hun succesvolle ervaringen in het veld, om aanbevelingen te formuleren voor een meer verenigde, democratische en rechtvaardige wereld.
