Zoals gepubliceerd door de digitale krant Prensa21 van Peru, bevestigde de president van de Spaanse regering, Pedro Sánchez, tijdens haar 75e zitting voor de Algemene Vergadering van de Verenigde Naties dat het noodzakelijk is om een rechtvaardige politieke oplossing te vinden. Alsook duurzaam en wederzijds aanvaardbaar in overeenstemming met resoluties van de Veiligheidsraad en binnen het kader van regelingen die in overeenstemming zijn met de beginselen en doelstellingen van het Handvest van de Verenigde Naties. >>
Dit is niet de eerste keer dat Spanje zich uitspreekt over het regionale conflict, gecreëerd door Algerije, en de resoluties van de Veiligheidsraad herhaalt (dat deed het vorig jaar ook), die niet langer spreekt over een referendum. Marokko eist respect voor zijn territoriale integriteit en steeds meer landen steunen het.
De zelfverklaarde Sahrawi pseudo-republiek, gepromoot door de communistische regimes, is een hersenschim en bestaat niet. Het heeft niet de drie voorwaarden die het internationaal recht vereist om een staat te zijn: grondgebied, regering en bevolking. Het Polisario-front houdt tienduizenden kolonisten gegijzeld in kampen in de Algerijnse regio Tindouf.
Wat ze noemen als “bevrijd gebied” (waar de regering en de mensen zouden moeten zijn, een bewering die niet waar is) is een ruim of matras, waar VN-vredeshandhavers werken om het staakt-het-vuren te bewaken. Veel staten die de pseudo-SADR hadden erkend, trokken hun erkenning in omdat ze teleurgesteld waren.
Opgemerkt moet worden dat Algerije door de VN is betrokken bij de onderhandelingen om een politieke oplossing te vinden, niet langer als waarnemer, maar als onderdeel. In werkelijkheid is dat geen deel van het probleem, het is het probleem en de Polisario is zijn marionet. Hij heeft geen beslissingsbevoegdheid.
Momenteel genieten de inwoners van het gebied in de Marokkaanse Sahara de vrijheid om hun autoriteiten te kiezen. Er is een mensenrechtencommissie die hun veiligheid waarborgt en het Koninkrijk Marokko bevordert de economie van het gebied. De oplossing ligt, ik herhaal, in de aanvaarding van autonomie, die voorafgaat aan de binnenkomst – met internationale garanties – van de bevolking die door de Polisario gevangen zit in het Algerijnse Tindouf.
